Twee mensen proberen een leven op te bouwen in een ander land, ver van hun familieleden en hun verleden. Ver weg van het vertrouwde proberen ze grip te krijgen op hun levens, terwijl het noodlot toeslaat. Na de Winter, geschreven door de Mexicaanse schrijfster Guadalupe Nettel, beschrijft hoe mensen omgaan met de lastige kwesties van het leven.
Claudio, een Cubaanse man die in New York woont, kan niet tegen chaos en drukte. Hij probeert alle aspecten van zijn leven onder controle te houden. Hij is gehecht aan zijn rust, en verliest zichzelf het liefst in boeken. Hij verlangt naar een droomvrouw die hij maar niet kan vinden. Bij Claudio moet alles gaan zoals hij het wil, maar daar is een reden voor. Een diep weggestopt geheim en een traumatische gebeurtenis hebben Claudio gemaakt tot een man die obsessievelijk grip op zijn leven probeert te krijgen.
Op een gegeven moment ontmoeten Claudio en Cecilia elkaar in Parijs. In Cecilia heeft Claudio zijn droomvrouw gevonden. Cecilia is een jonge Mexicaanse vrouw die een beurs heeft gekregen en in Parijs gaat studeren. Cecilia is gecharmeerd van Claudio. In Frankrijk start ze een nieuw leven, maar dit valt haar zwaar. Steeds meer keert ze in zichzelf. Het grijze en donker winterweer van Parijs knaagt aan haar gemoedstoestand. Zwaarmoedigheid kleeft als een slijmerige laag om haar heen. Eenzaamheid is haar belangrijkste gezelschap geworden. Tot ze haar buurman ontmoet, Tom, een Italiaanse man die dezelfde passie voor begraafplaatsen deelt als zij. Ze ontwikkelen een diepe vriendschap en raken verliefd op elkaar. Maar Tom blijkt ernstig ziek te zijn.
Nettel koos voor twee hoofdrolspelers in Na de Winter: Claudio en Cecilia. In hoofdstukken die elkaar afwisselen is steeds een van beide personages aan het woord. Claudio en Cecilia staan heel anders in het leven. Maar hun diepe eenzaamheid in een vreemde stad is dezelfde. Nettel weet dit voortreffelijk te beschrijven, net als de essentie van hun persoonlijkheden. Zo afstandelijk en geordend als Claudio is, zo warmbloedig en chaotisch is Cecilia.
Bittere draaikolk
Op scherpzinnige wijze weet Nettel de complexiteit van relaties weer te geven: de zoete roes waarin men verkeert bij het verliefd worden, maar ook de bittere draaikolk van emoties wanneer het leven zwaar wordt. Dit boek gaat vooral over de diepte- en hoogtepunten van het leven, de allesvullende warmte van de liefde, de allesomvattende leegte van de dood. Ook de complexe band met de doden komt uitgebreid aan bod, in de begraafplaatsen van Parijs. Nettel weet op meesterlijke wijze de lezer die warmte en leegte te laten voelen.
De Spaanse krant El País schreef het volgende over Na de Winter: “Wanneer je herstelt van dit boek, van de pijn, het gele licht van radeloosheid en hoop in niets, in doorgaan, in jezelf niet laten vallen omdat niemand erom geeft of je valt. Wanneer dit je lukt, na het lezen van deze roman. Wanneer je aanvaardt dat je alle doden in je zult dragen voor dagen, maanden, dan wil je meer lezen van Guadalupe Nettel. Dit is het beste wat een schrijver kan overkomen.”
Dit is exact wat dit boek met de lezer doet. Het kleeft aan je, het laat je niet los. Het laat je hunkeren naar een nieuw verhaal.
Na de Winter is bekroond met de prestigieuze literatuurprijs Premio Herralde.
Guadalupe Nettel, Na de Winter, Uitgeverij Signatuur, Amsterdam, 2016, ISBN 9789056725457, 239 pag., € 18,95, Vertaling: Arie van der Wal
Recensie is geplaatst op 16-12-2016