Hartverscheurend verhaal over een Colombiaanse die in Nederland belandde
Het koekoeksjong dat niemand wil hebben, zo start het leven van Romy Meijering als ze begin jaren vijftig van de vorige eeuw in Colombia wordt geboren. Het trieste begin en het dramatische verloop van haar leven tekende ze op in Vrouw met 5 namen. Geweld, mishandeling, agressie, verkrachting, Meijering heeft haar portie ongeluk in het leven wel gehad.
Als driejarige belandt Romy – dan nog Aïda – bij Alberto en Monica, in een landelijk dorpje in het noordwesten van Colombia. Wie de ouders zijn, is onbekend. Ze moet helpen koffie plukken en krijgt slaag van de chronisch chagrijnige Monica. Buitenshuis is het evenmin veilig, daar heerst het juk van de guerrillabeweging FARC.
Waarom weet Meijering zelf ook niet, maar ze ‘verhuist’ van stel en komt te wonen bij Rosalia en Francisco, arme maar goede mensen in Palmira. Ze krijgt een nieuwe naam: Fabiola. Helaas moet Fabiola verkassen als Francisco overlijdt.
De ellende begint pas goed als Romy, nu genaamd Rubiela, terecht komt bij Alfonso en de nare Ligia. Het is Ligia die haar eigen frustraties botviert op het meisje en Rubiela’s leven tot een hel maakt. De vijfjarige moet hard werken en krijgt ervan langs met een riem of geïmproviseerde zweep, tot bloedens toe en verlies van bewustzijn. Het lichaam van Romy draagt nog altijd de littekens. Tenslotte weet ze te ontsnappen en belandt ze op straat, zonder documenten of wat dan ook.
Macholand
Uiteindelijk komt ze bij een stel terecht en regelt een behulpzame priester een geboorteakte van een overleden meisje. Zo krijgt Rubiela een nieuwe naam: Amelia Londoño. Ze is wat ouder en krijgt baantjes als telefoniste en dienstmeisje en volgt ernaast wat opleiding. Vanaf dit moment wordt ze eigenlijk Romy genoemd en komt haar leven in rustiger vaarwater.
Maar zoals dat gaat, zeker in macholand Colombia, krijgt de opgroeiende tiener Romy aandacht van mannen. Helaas zijn dat niet altijd de beste exemplaren. Ze is jong, ziet er goed uit en houdt wel van een feestje. Vrouwen om Romy heen zoeken een man voor geborgenheid, geld en als het meezit liefde. En een liefdevolle, onschuldige en volgzame vrouw als Romy, dat is precies wat een dominante man nodig heeft. Ze ontmoet Herbert, een getrouwde Braziliaan uit Manaus met geld en niet helemaal zuiver op de graat. Ze krijgen een affaire en hij legt haar in de watten. Voor het eerst in haar leven heeft Meijering comfort en luxe en wordt er voor haar gezorgd. Zeg daar maar eens nee tegen. Meijering is zijn bijvrouw, maar daar komt ze later pas achter. In het werkende leven is het niet veel anders, bazen verwachten seks in ruil voor een baan. Anders kan de vrouw haar biezen pakken. MeToo bestond nog niet en mannen nemen waar ze zin in hebben, letterlijk.
Tegen beter weten in
Enige naïviteit kunnen we Meijering niet ontzeggen. Na haar avontuur met Herbert in de jungle ontmoet ze in het vliegtuig naar Bogotá de oudere Amerikaan Max, die haar meevraagt. Het klikt tussen de twee en voilà, ze duiken een hoofdstedelijk vijfsterrenhotel in en gaan vervolgens naar het Caribische Cartagena. Zijn uitnodiging om naar de Verenigde Staten te komen en te trouwen wijst ze af. Dat dan nog net wel.
Ondertussen kabbelt het leven voort en krijgt ze in 1975 een dochter met vriend Ricardo, die na verloop van tijd een gewelddadige dronkaard blijkt. Romy’s schoonfamilie wijst haar af omdat ze een bastaard is en de baby wordt Romy ontnomen; haar dochter groeit op bij haar schoonouders. Dat het allemaal zo kan, vraag je je als lezer af. Kennelijk wel. Op het strand van Barranquilla ontmoet Meijering in 1977 de Chinees-Surinaamse Lyon, met wie ze via Suriname in Nederland belandt. Het koude klimaat, de andere taal en cultuur, alles is wennen. In 1981 wordt dochter Fleur geboren. Ondertussen verandert Lyon van persoonlijkheid, hij wordt agressief en gaat het criminele pad op. Lyon mishandelt Meijering geestelijk en fysiek. Meerdere keren ontvlucht ze haar tirannieke man, maar steeds keert ze noodgedwongen terug, tegen beter weten in.
‘En toen en toen’-gehalte
Meijerings boek is in eigen beheer uitgegeven, dat kan prima. Op de schrijfstijl van het boek is helaas het nodige aan te merken. Natuurlijk is dat niet vreemd, gezien haar levensverhaal en dat ze pas op latere leeftijd Nederlands leerde. De publicatie van dit boek is een overwinning op zich.
Meijerings boek is geredigeerd door Lidwien Jansen, volgens haar website ‘communicatie-adviseur en schrijver’. De druk is verzorgd door Bennis Unlimited, de partner van Jansen. Als begeleidend redacteur heeft Jansen steken laten vallen. Wat is schort eraan? Het verhaal heeft een hoog ‘en toen en toen’-gehalte en gaat van de hak op de tak. In principe wordt het chronologisch verteld, maar het wordt gehinderd door een onduidelijke structuur. Het grote aantal personages en de slordige schrijfstijl helpen ook niet mee. Wat achtergrond over Colombia en haar turbulente geschiedenis zou welkom geweest zijn voor lezers die weinig van het land weten. Dan was Meijerings verhaal in een kader geplaatst en interessanter geworden. Jansen had er een beter leesbaar geheel van kunnen en moeten maken, zonder daarbij de stem en stijl van Meijering daarbij te verliezen. Navraag per telefoon en e-mail met beide partijen neemt dat gevoel niet weg.
Grote kans dat mensen die verder af staan van Meijering halverwege zullen afhaken. Betekent dit dat Vrouw met 5 namen niet de moeite waard is om te lezen? Geenszins. Het is een persoonlijk en heftig verhaal. Soms kinderlijk eenvoudig verteld, maar altijd oprecht en nergens deprimerend. Dat is vooral te danken aan Meijerings positieve levenshouding en haar ontwapenend eerlijke toon. Waar het om gaat, is dat ze op haar manier het leven heeft weten te temmen, tegen alle verwachtingen in.
Nieuwsgierig geworden? Kijk op Meijerings website www.vrouwmet5namen.nl
Romy Meijering, Vrouw met 5 namen, Uitgeverij Bennis Unlimited, Bloemendaal, 2019, ISBN 9789082469523, 179 pag., €14,95 + verzendkosten (via www.vrouwmet5namen.nl)
