Verkiezingen in de Dominicaanse Republiek
De Dominicaanse Republiek en Haïti: twee landen op één eiland, maar het contrast tussen beiden kan op politiek gebied nauwelijks groter zijn. Zo vinden dit jaar in beide landen presidentsverkiezingen plaats. In Haïti is het nog onzeker of en wanneer het stemmen plaats zal vinden – laat staan dat iemand de uitslag kan voorspellen. De verkiezingen in de Dominicaanse Republiek zullen naar verwachting niet tot grote politieke veranderingen leiden.
Toch zullen de Haïtianen de politieke ontwikkelingen in het buurland nauwgezet volgen. Toen ruim drie jaar geleden de nationaliteit van honderdduizenden Dominicanen van Haïtiaanse afkomst plots ter discussie werd gesteld, liepen de spanningen tussen Haïtianen en Dominicanen op. Er vonden gedwongen uitzettingen plaats naar het buurland waarmee de meesten geen enkele binding (meer) hadden. Terwijl de Haïtiaanse regering nauwelijks actie ondernam, probeerde de Dominicaanse president Danilo Medina een oplossing te vinden voor het door het Hoogste Gerechtshof gecreëerde probleem. Tot dusver zonder veel succes, maar het leverde hem wel de nodige goodwill op in buurland Haïti.
Danilo Medina
De eerste ronde van de verkiezingen in de Dominicaanse Republiek staat gepland voor 15 mei. Met nog krap twee maanden te gaan is de campagne in alle hevigheid losgebarsten. De grootste kanshebber is de huidige president Danilo Medina die op herverkiezing hoopt. Medina vertegenwoordigt de PLD (Partido de la Liberación Dominicana), een partij die al sinds 2004 onafgebroken aan de macht is en geleid wordt door Leonel Fernández, die eerder drie maal president was. De voornaamste tegenstander van Medina is Luis Abinader van de PRM (Partido Revolucionario Moderno), een jonge partij die nog geen jaar geleden is opgericht uit onvrede met de koers van de tot dat moment belangrijkste oppositiepartij PRD (Partido Revolucionario Dominicano), die een samenwerking met de PLD was aangegaan.
Om verschillende redenen staan de kansen van Danilo Medina er goed voor. Allereerst heeft de economische groei zich voortgezet tijdens zijn regeringsperiode. Volgens de Wereldbank was de Dominicaanse Republiek gedurende de afgelopen twintig jaar een van de snelst groeiende economieën van Latijns Amerika en het Caribische gebied, met een toename van het Bruto Binnenlands Product (BBP) van jaarlijks gemiddeld 5,4 procent tussen 1992 en 2014. Ondanks deze goede prestatie is er vandaag de dag sprake van meer armoede dan in 2000. Als gevolg van de financiële en economische crisis in 2003 groeide de armoede van 32 procent in 2000 tot bijna 50 procent in 2004. Daarna daalde die weer geleidelijk naar 41 procent in 2013 en 35,8 procent in 2014. Deze daling schrijft president Medina graag toe aan het beleid van zijn regering. Zo verklaarde hij eind februari bij de presentatie van de economische cijfers over 2015 dat tijdens zijn regeringsperiode zo’n 950.000 mensen de armoede ontstegen zijn, terwijl hij daarnaast ook nog eens 400.000 banen gecreëerd heeft. Maar, stelt Edward Ruiz, redacteur van het dagblad Diario Libre, het effect van deze banen is minder dan verwacht en gehoopt. De Centrale Bank geeft namelijk aan dat de werkloosheid onverminderd op 14 procent blijft staan, aangezien de bevolking, en dus ook het aantal potentiële werkenden, sterker stijgt dan het aantal nieuwe banen.
Populariteit
Een andere reden voor de populariteit van Danilo Medina is gelegen in zijn ‘Visitas Sorpresas‘, verrassingsbezoeken die de president ieder weekeinde brengt aan basisgemeenschappen en boeren. De bezoeken gaan gecombineerd met microkredieten en kleine giften waarmee boeren en bewoners van volksbuurten activiteiten kunnen opzetten, zoals groentetuinen, het fokken van dieren en kleine bedrijfjes. 
Dergelijke activiteiten wekken de indruk van een behoorlijke verbetering in de gezinseconomie en die van de gemeenschap, met als gevolg een groeiende aanhang onder het armere deel van de bevolking. Daarnaast heeft zijn regering zoals afgesproken 4 procent van het BBP besteed aan onderwijs: duizenden schoollokalen zijn gebouwd en er is een continu rooster ingevoerd, van acht tot vier. Leerlingen krijgen dagelijks drie maaltijden op school.
Maar dit positieve plaatje heeft ook een andere kant. Gebrekkige aandacht voor problemen als veiligheid, de bestrijding van geweld en criminaliteit en een gecorrumpeerd rechtssysteem maakt dat veel burgers zich onbeschermd voelen door de overheid. Dat de economie onder andere sterk groeit door drugshandel en het witwassen van geld wordt verzwegen. Van groeisectoren zoals de vrijhandelszone en het toerisme profiteert maar een deel van de bevolking. Het feit dat de overheid nu in opspraak is gekomen door banden met het bouwbedrijf Odebrecht – wiens corrupte handelen ook Brazilië al geruime tijd in zijn greep houdt – doet de campagne van Danilo Medina evenmin goed.
De oppositie
Maakt de oppositie kans om na twaalf jaar het roer om te gooien en de macht over te nemen? Misschien wel wanneer ze verenigd optrekt en gezamenlijk van de onvrede gebruik maakt om een daadwerkelijk alternatief te bieden. 
Dat is precies wat de vorig jaar opgerichte PRM met kandidaat Luis Abinader probeert te doen: een alternatief bieden. In zijn campagne zet Abinader tegenover het positieve economische plaatje van Medina het beeld van de uitsluiting van een groot deel van de bevolking: wie worden er nu eigenlijk echt beter van die economische groei? Het aantal armen is namelijk niet minder geworden. En wordt er werkelijk genoeg geïnvesteerd in het onderwijs? Het partijprogramma legt de nadruk op bestrijding van straffeloosheid en corruptie, thema’s die zeker de belangstelling hebben van de Dominicanen. Toch geven de peilingen tot nu toe aan dat Medina een ruime voorsprong (51,8 procent) heeft op Abinader (35,7 procent) en dus al in de eerste ronde op 16 mei de absolute meerderheid zou kunnen halen. Zolang de oppositie versnipperd blijft en geen sterk gezamenlijk front vormt, heeft Medina weinig serieuze tegenstand te vrezen.
Vrouwen
Sinds 1942 gaan vrouwen in de Dominicaanse Republiek naar de stembus. Maar het heeft meer dan zeventig jaar geduurd voordat vrouwen zich kandidaat stelden voor de presidentsverkiezingen. Dit jaar zijn er voor het eerst twee vrouwen die de strijd aangaan. Een van de twee, Minou Tavárez Mirabal (foto), is de dochter van Minerva Mirabal, een van de zusters Mirabal die zich verzetten tegen de dictatuur van Rafael Trujillo en op 25 november 1960 in opdracht van Trujillo zijn vermoord. De drievoudige moord luidde de val van het regime van Trujillo in; een half jaar later werd hij in een hinderlaag gelokt en gedood. 
Minou Tavárez heeft de nodige politieke ervaring. Zo was zij, als lid van de PLD, onder meer staatssecretaris van Buitenlandse Zaken. Twee jaar geleden heeft ze een nieuwe politieke partij, Opción Democrática, opgericht. Omdat deze partij niet door de kiesraad geaccepteerd werd, heeft Minou Tavárez een alliantie gesloten met Alianza por la Democracia (ADP). Ook de partij van Soraya Aquino werd afgewezen door de kiesraad; zij is daarom een samenwerking aangegaan met de Unidad Nacional (PUN).
Maar in de peilingen blijven beide vrouwen ruim achter bij de koplopers. Over het geheel genomen zijn Dominicaanse vrouwen ondervertegenwoordigd op de verschillende niveaus van volksvertegenwoordiging. Zo telt het huidige kabinet op een totaal van 22 ministers slechts vier vrouwen. En in het parlement is de situatie niet veel beter: een kwart van de leden van de tweede kamer is vrouw, naast nog geen tiende deel van de senaat. Ondanks het feit dat de wet voorschrijft dat 33 procent van de kandidaten bij verkiezingen vrouw dient te zijn, is er nog een lange weg te gaan.
Nog twee maanden tot de verkiezingen. Als de peilingen gelijk krijgen, begint Danilo Medina binnenkort aan zijn tweede termijn.
