Column Colombia

Klein ongelukje, grote gevolgen

18 december 2016

Nico Verbeek

Kleine beslissingen kunnen grote gevolgen hebben. Zo dompelde een beslissing van de Nederlandse scheidsrechter Danny Makkelie, op woensdag 14 december, miljoenen Colombianen en een even groot aantal ‘gewone’ voetballiefhebbers, in diepe rouw.

We zijn in de 29e minuut van de wedstrijd tussen Atlético Nacional uit Medellín en de Japanse club Kashima Antlers in Osaka, om een plaats in de finale van het wereldkampioenschap voor clubs, in theorie de belangrijkste titel in de voetbalwereld. De wedstrijd is dan nog steeds 0-0, al dringt Nacional steeds meer aan en hebben de spelers al een paar keer de lat en de paal op hun weg naar de goal gevonden. Dan wordt er een vrije trap genomen door de Japanners die ogenschijnlijk zonder gevolgen afloopt.

De wedstrijd gaat gewoon door. Twee minuten later legt de scheidsrechter, zonder duidelijke aanleiding, het spel ineens stil en loopt tot verbazing van de 22 spelers naar de zijlijn. Er wordt iets in zijn oor gefluisterd. Hij wacht even. Dan loopt hij gedecideerd naar het strafschopgebied van Atlético Nacional en geeft de Japanners zomaar pardoes een strafschop. Het blijkt dat de scheids, op aanraden van een team van video-arbiters, onder leiding van de Nederlander Danny Makkelie, op hun scherm een overtreding hebben gezien van een Colombiaanse speler op eentje van Kashima. De Japanners hadden niet eens geprotesteerd, het was zo’n overtreding die wel vaker in het geduw en getrek in het 16 meter wordt gemaakt. Maar de beslissing van de video-arbiter (en de ‘echte’ scheids) is onverbiddelijk.

Minuut van glorie

Het lijkt niet bepaald het ideale moment, zo’n belangrijk wereldkampioenschap, om een proef uit te voeren met de nieuwe technologie, want er zitten nog een heleboel haken en ogen aan. Zoals het feit dat het een eeuwigheid duurt voordat de beslissing wordt genomen en het spel ondertussen allang weer verder is gegaan.

De ploeg kwam de psychologische klap van dit cruciale moment niet meer te boven en al bleven ze tot de 81e minuut de bovenliggende partij en kregen ze kans op kans, de bal wilde er niet meer in. Uiteindelijk verloren ze de wedstrijd, geheel onterecht en tegen de krachtsverhouding in. En vooral dus dankzij de minuut van glorie voor Danny Makkelie die besloot de video terug te draaien en daarmee voor een historisch momentje in de voetbalgeschiedenis zorgde.

Hoe hard kan de voetbalsport soms zijn. Atlético Nacional is de kampioen van de Copa de Libertadores, de Zuid-Amerikaanse tegenhanger van de Champions League en gedoodverfd om in de finale met Real Madrid uit te maken wie de beste club ‘van de wereld’ was. Alles had de club opzij gezet om goed voor de dag te komen op het toernooi. Ze hadden in de weken voorafgaande aan de WK de kansen om kampioen van Colombia te worden bewust opgeofferd. De Dimayor, de Colombiaanse competitieleiding, bleek echter niet bereid om mee te werken aan het verplaatsen van de halve finale van de nationale competitie, met als gevolg dat de club de laatste wedstrijd met een team van junioren (onder 19 jaar) moest spelen. En uiteraard verloor.

Poker-inzet

Al eerder was het noodlot Atlético Nacional erg wreed gezind geweest. Op 28 november was de Braziliaanse club Chapacoense van Bolivia op weg naar Medellín om twee dagen later de finale te spelen om de Copa Suramericana, tegen… Atlético Nacional. Helaas had Chapacoense een derderangs chartermaatschappij gecontracteerd, LaMia uit Bolivia, die zó slecht bij kas zat dat ze liever 5000 dollar op benzinekosten bespaarden dan de tank bij te vullen op weg naar luchthaven in Rionegro, vlakbij Medellín. De poker-inzet van de piloot liep deze keer verkeerd af – andere keren was het hem wel gelukt om zonder reservebrandstof aan de eindstreep te komen – en vrijwel de gehele selectie van Chapacoense stortte een luttel aantal kilometers voor Medellín ter aarde.

Het nieuws over de tragische geschiedenis van de club Chapacoense ging daarna de wereld over: het kleine clubje uit het zuiden van Brazilië, dat lange tijd in de kelders van het Braziliaanse profvoetbal vertoefde en nu voor het eerst een grote finale zou mogen spelen… Dat modale clubje van ‘helden’ die geschiedenis zouden schrijven voor hun stad en regio, maar die nu hun geweldige prestaties in de kwartfinale en halve finale moesten bekopen met de vroegtijdige dood van bijna alle spelers.

Minder bekend was dat de tegenstander van Chapacoense zich tijdens de nasleep van de ramp van zijn goede en sportieve kant liet zien. Op aandringen van de spelers stelde het bestuur van Atlético Nacional voor om de trofee, de Copa Suramericana, te schenken aan de Braziliaanse club, een voorstel dat met wat vertraging en discussie door de Conmebol (Zuid-Amerikaanse voetbalfederatie) werd overgenomen. Twee dagen na de ramp, op de woensdag dat de finalewedstrijd zou worden gespeeld, organiseerde de club, samen met de gemeente Medellín, een indrukwekkend eerbetoon aan de Braziliaanse club in het stadion Atanasio Girardot, dat met meer dan 40.000 supporters overvol zat. Buiten het stadion bevonden zich nog eens 40.000 man die hun medeleven wilden betuigen met de slachtoffers van de ramp.

Het was dan ook geen wonder dat de supporters van Chapacoense tijdens de wedstrijd van Atlético Nacional tegen Kashima Antlers, fanatiek de kant kozen van de Colombiaanse club. En ook die konden het, net als de rest van het Zuid-Amerikaanse continent, maar moeilijk konden verkroppen dat een zo verdiende overwinning werd gefrustreerd door een video-arbiter die in een fractie van een seconde besloot om een in alle opzichten arbitraire beslissing te nemen. Een kleine beslissing, met grote gevolgen…

Gerelateerde berichten

De jungle in de Colombiaanse literatuur

De jungle in de Colombiaanse literatuur

Het is dit jaar precies honderd jaar geleden dat José Eustasio Rivera (1888 – 1928) La vorágine publiceerde, een roman waarin de Colombiaanse jungle de hoofdrol speelt en die tegenwoordig tot de canon van de Colombiaanse literatuur behoort. En dus ook verplichte lectuur op de middelbare scholen in Colombia en dat heeft het imago van de roman niet veel goed gedaan. La vorágine (vrij vertaald: De maalstroom) staat voor moeilijk, weinig toegankelijk proza, in ieder geval lectuur die een scholier niet voor z’n plezier leest.

Lees meer
Griselda Blanco, de Zwarte Weduwe

Griselda Blanco, de Zwarte Weduwe

Griselda Blanco (1943-2012) was een van de meest gewelddadige drugshandelaren in de Colombiaanse maffiageschiedenis. Ze had de naam een gewetenloze moordenaar te zijn en verschillende vendetta’s te hebben veroorzaakt, zowel in Colombia als in het Miami rond 1980, de jaren van Miami Vice. Ze werd omschreven als zeer bezitterig en extreem jaloers, op het randje van het abnormale. Ook zou ze honderden doden op haar geweten hebben, onder wie haar drie echtgenoten, vandaar haar bijnaam Zwarte Weduwe.

Lees meer

Blijf op de hoogte

Adverteren op onze website?

Dat kan! Tegen een scherp tarief plaatsen wij uw advertentie.

Ontvang onze nieuwsbrief

Schrijf u in en ontvang onze digitale nieuwsbrief met een overzicht van onze nieuwe artikelen.

Volg ons op social media

Wees als eerste op de hoogte van nieuwe artikelen en deel artikelen met uw netwerk.

Share This