Een paar dagen geleden was het groot nieuws. Twee studenten van de bekende Universidad de los Andes in Bogotá waren vermoord in San Bernardo del Viento, aan de noordelijke kust van Colombia. Margarita en Mateo werden gevonden, niet ver van het strand, met een paar kogels in hun hoofd. Mobiele telefoons en andere waardevolle bezittingen waren niet meegenomen. San Bernardo is dezelfde plaats waar ik de laatste jaren met mijn schoonfamilie van een een paar zonnige vakanties heb genoten.
De badplaats maakt deel uit van het departement Córdoba, waar gedurende 2010 maar liefst zeshonderd personen op geweldadige wijze om het leven zijn gekomen. Vermoord door de zogenaamde BACRIMS of ‘nieuwe bendes’, die elkaar de regionale macht en de drugshandel betwisten. De BACRIMS zijn een vervolg op de paramilitaire groepen die zich hadden ‘gedemobiliseerd’ tijdens de regering van ex-president Álvaro Uribe.
Diezelfde Uribe heeft in datzelfde departement van Córdoba, niet zo ver van San Bernardo del Viento, een groote landgoed. Net als zijn neef en politieke bondgenoot Mario Uribe en Salvatore Mancuso, een van de ex-commandanten van het AUC, de organisatie van paramilitaire groepen.
Het land was in rep en roer. Nieuwsuitzendingen begonnen en eindigden met het bericht van ‘de twee studenten uit Bogotá’, die zo jong aan hun einde waren gekomen. Hoe wreed is het leven. Kranten stonden vol van met achtergrondverhalen en herinneringen van studiegenoten. Ze filosofeerden over hoe ze nog een heel leven voor zich hadden, en natuurlijk over de vraag: waarom uitgerekend zij? Biologen, sociaal bewogen jongeren, die niets anders wilden dan de flora en fauna van het moerasgebied van Córdoba bestuderen.
De belangrijkste reden voor al die media-aandacht is dat de jongeren afkomstig waren uit de hoofdstad Bogotá, en niet uit Córdoba. Voor de overige zeshonderd doden was nooit aandacht geweest in de nationale media, zo hield de gouverneur van Córdoba de media heel zuur voor. De jongeren hadden bovendien klinkende achternamen: die van twee belangrijke en rijke families uit de hoofdstad, die aan het hoofd staan van een aantal belangrijke ondernemingen. Is het leven van sommigen meer waard dan dat van anderen? Als je de nieuwsvoorziening in Colombia moet geloven, in ieder geval wel.
