De polemische ex-president Álvaro Uribe heeft de afgelopen dagen weer van zich laten horen. Met de huidige president van Panama, Ricardo Martinelli, regelde hij het ‘politiek’ asiel van Maria del Pilar Hurtado, de voormalig directeur van de zwaar in opspraak geraakte Colombiaanse veiligheidsdienst, het DAS.
Heeft mevrouw Hurtado dat asiel werkelijk verdiend? Volgens talrijke ex-medewerkers van het DAS, die voor een rechter getuigenissen aflegden, was zíj het die het bevel had gegeven om politieke tegenstanders van Uribe, leden van het Hooggerechtshof en kritische journalisten te schaduwen en hun telefoons af te tappen. Alles wijst erop dat de opdracht daarvoor direct afkomstig was van toenmalig president Uribe.Uribe is nu als de dood zo bang dat de DAS-directeur uit de school zal klappen en dus nam hij zijn toevlucht tot de asielaanvraag, waarmee hij indirect zijn eigen vege lijf probeert te redden.
In Panama zijn ze niet echt blij met deze ruimhartige geste van hun president. Asiel verlenen aan personen, die in hun land vervolgd worden voor hun politieke denkbeelden, OK, maar geldt dat ook voor ‘gewone’ criminelen als Hurtado? Iemand die persoonlijk verantwoordelijk wordt geacht voor de illegale vervolging van tegenstanders van het regime van Alvaro Uribe?
Uribe trekt zich weinig aan van diplomatieke gevoeligheden en dergelijke ‘legalistische’ details. Inmiddels is hij druk in de weer om ook voor twee van zijn ex-ministers asiel te organiseren in het buitenland, omdat ze, volgens Uribe, geen ‘juridische garanties’ hebben in hun eigen land. Maar wat is ook al weer het delict waarvan de ex-ministers Palacio en Pretelt de la Vega worden verdacht? Het omkopen van parlementariërs om daarmee de herverkiezing van Uribe in 2006 veilig te stellen!
Uribe begeeft zich op glad ijs. Zo’n opportunistische vlucht naar Panama als die van zijn voormalige veiligheidschef, heeft akelige historische antecedenten. In de jaren tachtig vertoefden drugscapos als Pablo Escobar en de broers Ochoa regelmatig in het gastvrije en corrupte Panama van generaal Noriega, als het ze in Colombia even te heet onder de voeten werd. Oude tijden herleven?
Dit weekend begint hier in Colombia de grote schoolvakantie en dus reizen we af naar onze koffie-finca. Als de wegen het toestaan tenminste, want Colombia is voor een deel onbereikbaar door de wateroverlast en overstromingen hebben duizenden mensen dakloos gemaakt. Mijn eigen –minder groot– probleem: hoe moet ik de natte koffiebonen gedroogd krijgen en daarna: zal het lukken om de koffie over de modderwegen naar het dorp te krijgen?